آزمونی های حقوقی یا امتحان عملی است که از طریق آن دانش، مهارت، توانایی، آمادگی جسمانی یا سایر موضوع‌ها مثل باور در افراد سنجش می‌شود.

آزمونی های حقوقی عملی است که در میانه یا پایان یک دورهٔ آموزشی به‌خصوص در نظام آموزشی با هدف گزینش گروهی از افراد شرکت‌کننده و حذف گروهی دیگر صورت می‌گیرد.

برای آنکه نظام تحصیلی موفق شود در آن واحد تفاوت موقعیت افراد در برخورداری از امتیازات فرهنگی را حفظ کند و بدون آنکه نشان دهد چنین می‌کند و حتی به این تفاوت تقدس بخشد، هیچ چیز نمی‌تواند بهتر از آزمون به کنشگران توهم مسئول بودن خودشان در این فرایند را بدهد، به گونه‌ای که کسانی که در فرایند آموزشی حذف می‌شوند، احساس کنند که شکست خورده‌اند و برعکس کسانی که در این فرایند از میان جمع کوچکی از کسانی که قابلیت برگزیده شدن را داشته‌اند برگزیده می‌شوند، این احساس را داشته باشند که این گزینش تأییدی است بر شایستگی واقعی آن‌ها یا نشان دهندهٔ ودیعه‌ای که در وجود آن‌ها نهفته بوده و سبب شده که آن‌ها بر دیگران برتری بیابند؛ بنابراین باید گفت که امتحان، به صرف وجودش، فرایند حذف کردن را در زیر فرایند گزینش پنهان می‌کند، بدین ترتیب، کاملاً خواهیم فهمید که چرا امتحان در کارکرد خود در مقابل گزینش هنوز هم از منطق حاکم بر فرایند حذفی تبعیت می‌کند.